Duszpasterze

Ksiądz Regent Andrzej Kazimierz ur. 27.05.1947 r. w Toruniu, chrzczony w Parafii św. Jakuba Ap. W tym samym kościele parafialnym przyjął Uroczystą Komunię świętą i Sakrament Bierzmowania. W latach 1957 - 1962 był ministrantem. Szkołę Podstawową nr 2 ukończył 1961 roku i rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym nr 2 w Toruniu. W latach 1964-5 związany z duszpasterstwem akademickim przy kościele Księży Jezuitów i grupami nieformalnymi ks. Stanisława Kardasza.

Po zdaniu matury w 1965 roku wstępuje do WSD w Pelplinie. W latach 1966 - 68 przerwa w nauce spowodowana odbywaniem służby wojskowej w "jednostce kleryckiej" w Bartoszycach.

W tej samym plutonie co ks. Jerzy Popiełuszko. Po powrocie z wojska dalsza nauka w WSD w Pelplinie. Świecenia kapłańskie otrzymał dnia 21 maja 1972 roku, a Mszę św. Prymicyjną odprawił w kościele parafialnym w Toruniu 28 maja 1972 r.

W latach:

• 1972-1974 wikariat w Łasinie,
• 1974-1979 w Gdyni - parafia Chrystusa Króla,
• 1979-1982 w Chojnicach - parafia Zwiastowania NMP.

Od roku 1975 związany z Ruchem Światło - Życie, w latach 1981 - 1997 moderator diecezjalny Ruchu.

W latach 1976-1981 zaoczne studia specjalistyczne w Instytucie Teologii Małżeństwa i Rodziny przy ATK w Warszawie.

Od 1 września 1982 roku proboszcz Parafii Nawiedzenia NMP w Topolnie i kustosz tutejszego Sanktuarium.

Od 15 stycznia 1993 roku kanonik honorowy Kapituły Katedralnej w Pelplinie.

Dnia 19 sierpnia 2022 roku zakończył posługę jako Proboszcz. Dekretem Biskupa Diecezjalnego - z dniem 20 sierpnia 2022 jest Kapłanem - Seniorem Diecezji Pelplińskiej.

ks. Cichocki Jan od 1 marca 1815 r. do 1851 roku
(archiwum parafialne nie posiada żadnych danych biograficznych)

ks. Cernikau Augustynod 1852 do 1868 roku
urodził się 8 IX l817w Przywidzu k. Gdańska. Kształcił się w gimnazjum w Chojnicach, gdzie złożył w 1842 egzamin dojrzałości. Po studiach w Seminarium Duchownym w Pelplinie, otrzymał 10 v 1846 święcenia kapłańskie. Był wikarym w Lubawie, skąd przeniesiony został na adm. parafii do Kazanic (1849-51). Będąc proboszczem w Topolnie ( od 8 I 1852) założył w 1859 Bractwo Trzeźwości; zbudował filialny kościół w Niewieścinie (1865-66). Zmarł w swojej parafii 18 II l868.

ks. Komischke Augustyn od 1868 do 1881 roku
urodził się 24 lX 1838 w Słoszewach (pow. Brodnica) w rodzinie nauczyciela Franciszka i Katarzyny z Tomkiewiczów. Uczył się w gimnazjum w Chełmnie jako stypendysta Gen. Wikariatu. Po egzaminie dojrzałości (1860) studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie, otrzymał święcenia kapłańskie 12 III 1864. Był wikarym w Gdańsku (Kaplica Król.) i pierwszym kapelanem Zakładu NMP Anielskiej w Kościerzynie (1864-68). Jako proboszcz pracował w Topolnie (od 16 IV 1868) oraz w Kruszynach (od 27 IX 1881). Należał do TPN. Zmarł 4 III 1896 w Kruszynach.

ks. Raschke Tomasz Wiktor od 1881 do 1884 roku
ur.6 III 1 843 w Jabłowie (pow. Starogard ) w licznej rodzinie nauczyciela Jakuba i Józefiny Prabuckiej. Był uczniem szkoły katedralnej w Pelplinie (1851-56), skąd udał się do Poznania, gdzie mieszkał brat matki, ks. dr J. Prabucki . Od 1861 kształcił się w gimnazjum chełmińskim jako stypendysta TPN. Po maturze (1864) studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie i otrzymał 12 IV 1868 święcenia kapłańskie. Został wikarym katedralnym, nauczycielem w Collegiumn Marianum (1868- 70) i był adm. parafii pelplińskiej (1 869). Był następnie wikarym w Pucku, Śliwicach, Lidzbarku ( od 1872), gdzie po śmierci ks. prob. P. Ettera zarządzał parafią (1878-81). Krótko był proboszczem w Topolnie (27 IX 1881-83); w latach 1885-86 pracował w duszpasterstwie polskim w Bottrop w Zagłębiu Ruhry. Jako wikary w Chmielnie przeszedł na emeryturę (2 X 1890) i zamieszkał w Kartuzach. Brał aktywny udział w urządzaniu wieców w 1892 w Chmielnie (18 II), Żukowie (6 III), Kartuzach (27 III), na których domagano się języka polskiego w szkolnictwie elementarnym. 18 V 1898 stawał przed sądem w Gdańsku oskarżony , iż w kazaniu niemieckim w Kartuzach dopuścił się obrazy "stanu urzędniczego". Sąd skazał go na 200 Mk kary (lub 20 dni więzienia), ponadto landrat Keller oskarżał go również o "agitację polską". Wydał w tym czasie w Gdańsku "Nowy kancjonał pieśni nabożnych" , oraz "Modlitwę do NMP Królowej Korony Polskiej" (1895).Zamieszkał w Gdańsku i w latach 1908-21 był właścicielem domu czynszowego. 15 X 1908 bp A. Rosentreter zabronił mu odprawiania Mszy św. (nie wiadomo z jakiego powodu), gdy mimo zakazu Mszę św. odprawił, Gen. Wikariat zawiadomił duchowieństwo, że wszelkie kontakty zostały z nim zerwane (10 XI 1911). Zmarł w Gdańsku ok. 1921.

ks. Bukowski Aleksander od 1899 do 1902 roku
urodził się 8 VII 1871 w Okolu (pow. Starogard Gd.) w rodzinie rolnika Józefa i Marianny Langmesser. Kształcił się w gimnazjum w Starogardzie Gd. (1881-92), gdzie złożył egzamin dojrzałości. Po studiach w Seminarium Duchownym w Pelplinie otrzymał 22 III 1896 święcenia kapłańskie. w duszpasterstwie pracował jako wikary w Brodnicy , Gdańsku (kł św. Brygidy), Chełmży, Pręgowie, Chmielnie; pełnił obowiązki adm. w Topolnie (1899-1902), był proboszczem w Działdowie (od 26 II 1903), następnie w Łęgu (od 7 XI 1905), gdzie odnowił kościół parafialny (1912, 1914) i założył w 1919 szpital (przytułek) dla kobiet. Należał do TNT (1906-28) i Stowarzyszenia "Straż" (1905). Jako przewodniczący Rady Robotniczo - Chłopskiej w Łęgu (1918-19) troszczył się o zachowanie ładu i spokoju w okresie przejściowym. Przyczynił się do powstania Domu Katolickiego (1919) z salką parafialną na zebrania stowarzyszeń kościelnych. Mieszkały w nim również siostry zakonne prowadzące ochronkę d1a dzieci. Pełnił obowiązki dziekana dekanatu czerskiego (1926-29). Zmarł w Łęgu 17 II 1933.

ks. Kiedrowski Leon od 1902 do 1910 roku
KIEDROWSKI -Loewe Leon (1867-1917).Ur.9lV 1867 w Brzeźnie (pow. Człuchów), syn Leona, rolnika i Reginy Sieg. Nie wyniósł z domu świadomości narodowej, dopiero w późniejszych latach na widok krzywd, jakich doznawali Polacy , stał się Polakiem o niezłomnych przekonaniach narodowych. W latach 1882-91 uczęszczał do gimnazjum w Chojnicach jako stypendysta TPN. Po studiach w Seminarium Duchownym w Pelplinie otrzymał święcenia kapłańskie 24 III 1895.Był wikarym w Gdańsku (kł św. Józefa). Współpracował z J. Czyżewskim i był redaktorem "Gazety świątecznej" (dod. niedzielnego do "Kuryera Gdańskiego"). Przeniesiony do Tucholi, gdzie polskie towarzystwa miały w nim opiekuna. Współpracował z drem Karasiewiczem przy zakładaniu Tow. Ludowego (2 II 1896), którego był czynnym działaczem. Tucholę musiał opuścić, naraziwszy się władzy pruskiej. Będąc adm. w Krajence (1901) stał na czele Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Złotowie. W latach: 1902-10 adm. w Topolnie, gdzie żywo udzielał się w polskich organizacjach kulturalnych i społecznych. W 1903 uznany przez władze pruskie za agitatora polskości. Był członkiem narodowo-demokratycznej organizacji "Straż" (1905), uczestniczył w sejmiku spółek zarobkowych w 1908. W TCL był delegatem na pow. świecki (1904-07), który zajął przodujące miejsce w działalności oświatowej. W pobliskim Grucznie dzięki niemu powstał Bank Ludowy (powierzono mu funkcję prezesa, kasjera i sekretarza). W 1910 został adm. w Brzoziu Lub., (nie mógł być proboszczem z powodu veta rządu pruskiego ). Założył tu polską czytelnię i Kółko Rolnicze. Był członkiem TNT (1897-1916). Opublikował "Cudowny obraz Matki Boskiej" w Topolnie (Toruń 1904). Zmarł 20 XI 1917 w Brzoziu Lub.

ks. Gregorkiewicz Kazimierz od 1910 do 1931 roku
urodził się 20 V 1870 w Wejherowie w rodzinie sekretarza sądowego Józefa i Klary z Byczkowskich. Kształcił się w gimnazjum w Starogardzie Gd. w latach 1883-91. Po egzaminie dojrzałości (1891) studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie i otrzymał 24 III 1895 święcenia kapłańskie. W duszpasterstwie pracował we Wielu, był kapelanem bpa L. Rednera, został pierwszym kuratusem w Górze k. Wejherowa (1 898-99), adm. w Matarni (1900-01). Nadprezydent prowincji Gustav von Gossler zarzucał mu polonizację niemieckich katolików (1901). Był następnie wikarym w Lembargu, Sierakowicach (1902-05), Kazanicach, Jastarni, Topolnie, Sianowie, Pieniążkowie, Komórsku (adm. 1910), proboszczem w Topolnie (od 11 XI 1910); dokonał tu gruntownej naprawy kościoła (1912). Należał do TNT (1900-35). Został proboszczem w Radomnie (w 1931). Aresztowany 1 IX 1939, przebywał w Suszu, skąd 15 IX został zwolniony. Aresztowany ponownie w październiku, był więziony w Nowym Mieście Lub., skąd pieszo zaprowadzono go do Iławy, następnie do O1sztyna. Miejsce i data śmierci jego nie są znane.

ks. Deja Alojzy od 1931 do 1938 roku
(archiwum parafialne nie posiada żadnych danych biograficznych)

ks. Makowski Roman 1939
pochodził z Cekcyna. Urodził się 27 sierpnia 1907 roku. Po ukończeniu WSD w Pelplinie świecenia kapłańskie przyjął z rąk ks. Bpa Stanisława Okoniewskiego 19 grudnia 1931 roku. Jako wikariusz pracował w następujących parafiach: Borzyszkowy, Jeżewo Koronowo. Dnia 1 stycznia 1939 roku został proboszczem w Topolnie. Aresztowany przez hitlerowców 23 września 1939 roku: pretekstem aresztowania był fałszywy zarzut, że przechowywał za ołtarzem karabiny. Jedna z miejscowych Niemek oskarżyła go, że na ambonie źle wyrażał się o Hitlerze. Po aresztowaniu najpierw osadzono go w Luszkówku, a po kilku dniach przewieziono go do więzienia w Świeciu nad Wisłą. Przebywał w jednej celi z Żydami. Dnia 6 listopada ,w niedzielę rano, rozstrzelany i zakopany na cmentarzu Żydowskim. Opinia parafian o Ks. Romanie Makowskim: " Zbyt krótko go mięliśmy i znaliśmy, ale był cichy, skromny jako kapłan, każdemu był ojcem. ( opracowane na podstawie kwestionariusza wypełnionego przez ks. Konrada Wedelstaedta dla Redakcji "Homo Dei" z dnia 10.12.1947)

ks. Dembieński Józef od VII 1949 do VII 1952 roku
urodził się 25 III 1879 w Radomnie (pow. Lubawa) w rodzinie rolnika Józefa Dembińskiego i Julianny Dembek. Kształcił się w progimnazjum w Nowym Mieście (1891-97) i w gimnazjum w Chełmnie jako stypendysta TPN. Należał do tajnej organizacji filomackiej (1897-1900), był kółkowym. Po egzaminie dojrzałości (1900) studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie i jako alumn sądzony był w toruńskim procesie filomatów pomorskich (1901) oraz skazany na trzy tygodnie więzienia. Święcenia kapłańskie przyjął 13 III 1904. Był wikarym w Subkowach, Drzycimiu, Jeżewie (1906-07), gdzie rozwinął szeroką działalność społeczno-narodową. Do chwili zakazania przez władze pruskie uczył polskich chłopców , przygotowując ich do gimnazjum. Założył "Bank Ludowy" (1907) oraz spółkę "Konsum". Uzyskał zezwolenie na pracę duszpasterską w Meklenburgii, gdzie otoczył opieką sezonowych polskich robotników rolnych (1907). Jako wikary w Łążynie (1908) założył Tow. Ludowe i Kółko Rolnicze, a w Oksywiu (1909) założył Tow. Ludowe w Mostach oraz zainicjował budowę sali zebrań. Będąc wikarym w Koronowie (1910-14) otoczył szczególną opieką Tow. Młodzieżowe "Samopomoc". Uczył młodzież historii i literatury polskiej, nauki pisania. Po wikariacie w Toruniu (kościół św. Jakuba), został kuratusem w Legbądzie (1916-20). Bronił ludność przed represjami Grenzschutzu oraz brał czynny udział w ruchu niepodległościowym. Był członkiem Pow. Rady Ludowej Chojnicach (1918-20) oraz przewodniczącym wiejskiej Rady Robotniczo-Chłopskiej. w Legbądzie zorganizował kurs jęz. polskiego, założył TCL oraz powołał Straż Ludową. 20 V 1920 został prefektem w progimnazjum w Nowym Mieście Lub., ucząc również młodzież historii i łaciny. Był również prezesem Rady Nadzorczej Banku Ludowego w Nowym Mieście, działaczem Stronnictwa Narodowego (w 1931 prezesem powiatowym), redaktorem gazety "Drwęca" (1926-39), która była w opozycji do polityki sanacyjnej w Polsce. w 1931 został zwolniony ze szkolnictwa. Tajemnicze zniknięcie jego matki, Julianny (23 XI 1933), której zwłoki znaleziono w rzece Drwęcy 29 VI 1934, było głośnie w okolicy i w województwie. Prasa SN insynuowała czytelnikom, że winnych należy szukać wśród zwolenników obozu pro-rządowego.
W 1939 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Niepodległości. w okresie II wojny światowej ukrywał się w Racławicach Kościuszkowskich pod przybranym nazwiskiem Józef Nitka i uczył w tajnym szkolnictwie. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do diecezji i pracował w duszpasterstwie w Osiecznie (1945-47); pełnił obowiązki wizytatora nauki religii. Bp K.J. Kowalski mianował go radcą duchownym. Zarządzał parafią w Opaleniu (1947-49) i był proboszczem w Topolnie (od 10 XI1949). W 1953 zrezygnował z duszpasterstwa i został kapelanem Szpitala Sióstr Franciszkanek w Chojnicach. Pod koniec życia spisał "Wspomnienia..." (trzy tomy). Tom I ukazał się drukiem pt. "Radości mało - goryczy dużo" (Warszawa1985), jak również fragment t. II pt. "Moje wspomnienia za czasów niepodległej Polski" ("Pomerania" 1991 nr 9, s. 41-43; nr 101, s.36-38). Zmarł w Chojnicach 11 I 1962, pochowany został w Topolnie.

ks. Romańczuk Karol od VI 1954 do VIII 1982 roku
syn Michała i Anastazji z d. Semeniuk urodził się 6.11.1907 r. w Sosnówce pow. Włodawa woj. Lubelskie. Ochrzczony w Wisznicy 1.12.1907 r. Gimnazjum staroklasyczne ukończył w Wadowicach w 1928 roku. Studia Seminaryjne rozpoczął w 1928 roku w Warszawie - ukończył 17.07.1941 roku w Kownie. Po wojnie ponownie wstąpił do Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Święcenia kapłańskie otrzymał 20 lipca 1947 roku w Pelplinie z rąk Ks. Bpa Dr Kazimierza Józefa Kowalskiego
Studia specjalistyczne: 1933 - 1935 na Uniwersytecie w Wiedniu - nauki społeczne, w latach 1939 -1941 - teologię w Kownie, oraz 1947-1950 teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim zakończone dyplom magisterskim 30 września 1950 r.
Placówki duszpasterskie; 1947 - wikariat w Parafii św. Mateusza w Starogardzie Gd., oraz 1947 - 1951 w Parafii NMP w Toruniu. Od 1951 do 1954 rektor kościoła Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu. Od 2 kwietnia 1954 roku administrator Parafii Topolno, następnie proboszcz do 31.08.1982 roku - kiedy przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Świeciu.
Zmarł 18 marca 1995 roku - pochowany na cmentarzu przykościelnym w Topolnie.